Króliczek Amigurumi - czy szydełkować każdy może?

Rzadko się zdarza bym swoje pomysły i fascynacje tak szybko przekuwała na działania. Zwykle dojrzewam do nich stopniowo, bywa że latami wynajduję wymówki i usprawiedliwienia. Czy to dowód na to, że odkryłam swoje życiowe powołanie?;) A może po prostu nareszcie trafiłam na idealny sposób pogodzenia dwóch targających mną żywiołów - lenistwa i pasji tworzenia?:) Bo czyż istnieje bardziej leniwe zajęcie od siedzenia na kanapie z szydełkiem w dłoni i koszykiem wełny, który po skończonej "pracy" nie wymaga nawet szczególnego sprzątania?;)

Tak czy inaczej, gdy tydzień temu wzdychałam do szydełkowych maskotek nie podejrzewałam, że w kolejny wtorek będę tu na blogu prezentować moje pierwsze amigurumi. Może koślawe i siermiężne, ale moje p i e r w s z e! To takie miłe uczucie - zaskoczyć samą siebie. A jeszcze milej jest, gdy okazuje się, że efekty nie muszą wcale wylądować na dnie szuflady, jako kolejne trofeum własnej satysfakcji, ale wywołują najszczerszy szczerbaty uśmiech i najgłośniejsze piski, na jakie stać piętnastomiesięczną dziewczynkę:)

Granny squares - czyli o przekraczaniu własnych granic:)

Gdyby jeszcze tydzień temu ktoś mi powiedział, że będę szydełkować narzutkę to wózka dla lalek - popukałabym się w głowę i poleciła wizytę u specjalisty:) Ja i szydełko!? JA? Wiele rzeczy mogłabym się po sobie spodziewać, ale po moim więcej niż żałosnym epizodzie z drutami już lata temu spisałam wełnę na straty. Aż nagle trafiłam na bloga pewnej nieprawdopodobnej dziewczyny. A na na nim wpis (a właściwie całą serię) pokazujący jak sama samiuteńka nauczyła się szydełkować prześliczne rzeczy. Takie szydełkowe "od zera do milionera":) To podziałało na mnie niezwykle motywująco. I tak pod wpływem impulsu, na dziesięć minut przed zamknięciem najbliższej pasmanterii, zaopatrzyłam się w szydełko i całe trzy motki w dość przypadkowych kolorach (wybór niestety był dość rozczarowujący - albo to ja jestem rozkapryszona mnogością wzorów i kolorów wszystkiego co da się zamówić przez internet). Po jakichś 300 oczkach łańcuszka, z których 299 nadawało się tylko do sprucia popełniłam mój pierwszy w życiu "kwadrat babuni" :D

Kropla koloru w szarym pokoju dziennym

Witajcie. Jak minęła Wam Wielkanoc? Mam nadzieję, że w szale przedświątecznych przygotowań udało się Wam znaleźć to co najważniejsze - czas na refleksję i dla najbliższych!

Nasze Święta upłynęły pod znakiem zarazków. Połowa naszej dorosłej reprezentacji się pochorowała, a na koniec wyjechała służbowo. Z tychże obiektywnych przyczyn nie udało mi się na czas wypełnić kolejnego zadania mojego planu organizacyjnego - przekładam go na kolejny, mam nadzieję spokojniejszy, tydzień. 

Tymczasem zapraszam do naszego pokoju dziennego, w którym niedawno zagościły wiosenne pastele:) Po kilku latach szarości w mieszkaniu, potęgowanej przeciągającą się burością za oknem, zapragnęłam otoczenia bardziej optymistycznego. Za sprawą dosłownie kilku drobiazgów pokój pokazał całkiem nieznane oblicze. Co sądzicie? Widać zmiany czy może jednak trochę przesadzam?:)

14 tygodni ku lepszej organizacji - tydzień #6 - kącik TV

Poprzedni tydzień minął bez organizacyjnego wpisu. Nie - nie zapomniałam. Jednak klimat Wielkiego Piątku jakoś niezbyt pasuje do przekładania drobiazgów w szufladach, zresztą kto miałby na takie ceregiele czas i ochotę na dzień przed Wielkanocą?;) Po krótkim blogowym urlopie wracam jednak z kolejnym uporządkowanym kącikiem. Dziś nasze centrum dowodzenia, czyli kącik telewizyjny, który z telewizorem nie ma nic wspólnego:) To już szósty tydzień z cyklu - jak zawsze zainteresowanych zapraszam do zapoznania się z ogólnymi założeniami mojego prostego 14-tygodniowego planu lepszej organizacji mieszkania. Tymczasem zaczynamy...

WIELKANOC

Z okazji Świąt Wielkiej Nocy pragnę złożyć Wam życzenia byście w ten cudowny weekend znaleźli czas dla rodziny i dla siebie. Spokoju i radości Moi Drodzy!:)

Pozdrawiam