J.

Z wielką troskliwością zwracaliście się do mnie w komentarzach pod sylwestrowym postem. Mam wrażenie, że niechcący mogłam wprowadzić kogoś w błąd. To nie tak, że moją przerwę od blogowania wywołały jakieś traumatyczne wydarzenia;) Powiedziałabym wręcz, że wprost przeciwnie. Chyba pierwszy raz w życiu "coś" zadziało się dokładnie i w najdrobniejszych szczegółach tak jak planowałam i jak niedowierzając marzyłam. Na szczęście powoli mija wreszcie okres wiecznego niedospania i nie-che-mi-sięnia. Nie pozostaje mi więc już nic innego jak stopniowo wyjmować spakowane pół roku temu kartoniki, przeglądać te wszystkie kolorowe śpioszki i bodziaki w rozmiarach tak małych, że wprost nie sposób uwierzyć, że mogły kiedyś pasować na naszą I. i... na nowo rozwieszać w szafie:)

Dla J. - jak "Już-nie-możemy-się-doczekać-czerwca!":)

Pozdrawiam